Wrocławska Klinika powstała w 1876 r. w wyniku wyodrębnienia się z kliniki chirurgii Uniwersytetu Wrocławskiego. Jej twórcą był dr H. Köbner. Od 1882 r. kierował kliniką Albert Neisser, będący już wówczas odkrywcą bakterii, powodujących rzeżączkę. A. Neisser w ciągu 34 lat kierownictwa (1882-1916) stworzył własną szkołę , a wielu jego uczniów objęło liczne katedry w Europie, a nawet Japonii.

Po śmierci A. Neissera kierownictwo Katedry i Kliniki objął jeden z jego najzdolniejszych uczniów Josef Jadassohn, również wielka osobistość europejskiej i światowej dermatologii.

W latach 1890-1934 klinika wrocławska należała do ścisłej czołówki w europejskiej dermatologii, stając się powszechnie uznanym ośrodkiem naukowym. Przyjeżdżali tu w celach szkoleniowych młodzi, wybitni, wybitni dermatolodzy z Europy i USA.

Zespół wybitnych dermatologów, w zdecydowanej większości pochodzenia żydowskiego, musiał emigrować w latach 30. do innych krajów Europy i do Ameryki. Byli wśród nich Rudolf Mayer, Wilhelm Siegmund Frei, Walter Freudenthal, Herman Pinkus, Stephen Epstein, Hans Biberstein i Max Jessner.

Prawie całkowicie opustoszałą katedrę objął przybyły z Berlina H. Gottron, który kierował kliniką od 1935 do 1945 r. Był związany z reżymem hitlerowskim. W czasie wojny koordynował, w randze wysokiego oficera, obronę miasta. Jednakże jako naukowiec i specjalista wysokiej klasy uznany jest w światowej dermatologii za autorytet.

Po wojnie od 1945 r. klinikę przejęli i prowadzili polscy dermatolodzy. Pierwszym kierownikiem był prof. Jan Lenartowicz (1946-1948), znany i wybitny dermatolog z okresu międzywojennego. Po nim kierownictwo wrocławskiej kliniki objął prof. Henryk Mierzecki, który przez 13 lat (1948-1961) organizował i tworzył zespół naukowy.

W latach 1961-1977 kliniką kierował prof. dr med. Józef Kubicz, a w latach 1977-2001 r. prof. dr hab. Feliks Wąsik.

Na przełomie lat 70. i 80., opierając się na ówczesnych światowych trendach naukowych, opracowano wieloletni program naukowy. Powstawał on przy jednoczesnym organizowaniu pracowni immunologii klinicznej i mikologii lekarskiej.

Poszczególne działy były rozpracowywane w różnych zespołach. Liczba publikacji naukowych wzrastała od kilku rocznie w latach 50. do kilkunastu w latach 60. i kilkudziesięciu w latach 80 i 90.

W latach 2001-2012 kliniką kierował prof. dr hab. Eugeniusz Baran.

Łącznie w latach 2001-2005 pracownicy Kliniki ogłosili drukiem 313 prac naukowych, w tym dużą część w czasopismach zagranicznych, 42 rozdziały w podręcznikach, wydano 4 podręczniki ("Leczenie chorób skóry i przenoszonych drogą płciową" pod red. J. Szepietowskiego, "Grzybice skóry i paznokci" autorstwa J. Szepietowskiego, "Grzybice powierzchowne - atlas" autorstwa M. Lange i J. Szepietowskiego oraz "Podstawowy kurs chirurgii skóry" autorstwa A. Bieńka i W. Barana). W ostatnim roku akademickim omawianego okresu działalność naukowa Katedry i Kliniki Dermatologii, Wenerologii i Alergologii uzyskała największą liczbę w rankingu wszystkich jednostek Akademii Medycznej we Wrocławiu.

Znaczny był udział pracowników w 65 krajowych i zagranicznych zjazdach, konferencjach i sympozjach naukowych, na których zostało wygłoszone 271 referatów oraz doniesień plakatowych. Katedra była organizatorem ogólnopolskiego zjazdu - XXVII Zjazdu Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego, Wrocław, czerwiec 2001 r. oraz dwóch zjazdów międzynarodowych: 10^th Congres of the European Confederation of Medical Mycology. Wrocław czerwiec 2004, oraz The 150^th Anniversary of Albert Neisser Birth. Wrocław maj 2005 r.

W 2002 r. po śmierci prof. dr hab. Feliksa Wąsika w celu upamiętnienia jego osiągnięć w zakresie onkologii dermatologicznej ustanowiono Nagrodę im. prof. Feliksa Wąsika, która przyznawana jest corocznie od 2003 r. za najlepszą pracę z onkologii dermatologicznej, opublikowaną przez polskiego badacza. Laureat wygłasza nagrodzoną pracę na posiedzeniu Oddziału Dolnośląskiego Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego.

W 2005 r. zapoczątkowano tzw. Doroczny Wykład im. Alberta Neissera. Pierwszy wykład wygłosił prof. dr hab. Gerd Plewig, doktor honoris causa naszej uczelni, a w następnym roku 2006 prof. dr hab. Wiesław Gliński, prezes Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego.

Katedra i Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii prowadzi międzynarodową współpracę naukową owocującą współnymi projektami  i pracami naukowymi z Klinikami Dermatologicznymi w New Jersey, Edynburgu, Nagoi, Monachium, Dreźnie i Cardif oraz Kliniką Psychiatrii w Nowym Jorku, Katedrą Psychologii w Nijmegen, Ośrodkiem Medycyny Paliatywnej w Oxfordzie. Kontynuuje utrzymywaną od wielu lat współpracę z Katedrą i Kliniką Hematologii, Nowotworów krwi i Transplantologii Szpiku; Nefrologii i Medycyny Transplantacyjnej; Psychiatrii; Endokrynologii, Diabetologii i Leczenia Izotopami; Endokrynologii Wieku Rozwojowego; Chirurgii Naczyniowej, Ogólnej i Transplantacyjnej; Zakładem Medycyny Rodzinnej we Wrocławiu oraz Instytutem Immunologii i Terapii Doświadczalnej PAN we Wrocławiu, Klinikami dermatologicznymi w Warszawie, Poznaniu, Łodzi, Katowicach, Białymstoku. Od lat jest kontynuowana współpraca z polskimi zakładami przemysłowymi np. KGHM Polska Miedź SA. Staże zagraniczne odbył dr A. Bieniek w Klinice Dermatologicznej w Monachium (2002 r.) i w Centrum Dermatologii Alameda w Lizbonie (2004 r.)

W latach 2001-2005 stan wyposażenia Katedry został wzbogacony o kamerę termowizyjną, aparat do ozonoterapii, zestaw do mezoterapii, tor wizyjny do analizy preparatów histopatologicznych z kamerą i mikroskopem, laser argonowy, lampy do naświetlań leczniczych (Cosmedico GH-8 ST do naświetlań TL 01, Cosmedico GP-42 do naświetlań PUVA i TL 01, Selwas 3000 UVA, Walkman UV 801 BL), miernik UV/PDT i tester wrażliwości skóry (Varicontrol), aparat do USG skóry i 2 cyfrowe aparaty fotograficzne do dokumentowania obrazów klinicznych.

Od 1 października 2012 r. kliniką kieruje prof. dr hab. Jacek Szepietowski.

W tym samym roku nasza Klinika zwyciężyła w rankingu Medical Tribune „Idealna Klinika 2012 – Dermatologia”. Spośród 198 losowo wybranych dermatologów z całej Polski 18,18 proc. wskazało Klinikę wrocławskiego UM, jako swoje wymarzone miejsce pracy (przy zastrzeżeniu, że nie można wskazać własnego miejsca pracy).